być u kresu sił [wytrzymałości]
- być u kresu sił [wytrzymałości]
być u kresu sił [wytrzymałości] {{/stl_13}}{{stl_7}}'podniośle: być ogromnie zmęczonym i osłabionym w wyniku jakiegoś wyczerpującego, często długotrwałego wysiłku (fizycznego lub psychicznego); być do ostateczności wyczerpanym, znużonym': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ktoś jest u kresu sił i dłużej czegoś nie wytrzyma. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień.
2015.
Look at other dictionaries:
kres — Być u kresu sił, wytrzymałości «być do ostateczności wyczerpanym»: Gdy dopływał (...) był już prawie u kresu sił. Z ulgą odłożył wiosła. A. Bahdaj, Wakacje. Jeśli (...) przechodził z zakazywanej mu po wielokroć formy wojskowej na tykanie,… … Słownik frazeologiczny
resztka — ż III, CMs. resztkatce; lm D. resztkatek 1. częściej w lm, zdr. od reszta w zn. 1 Skromne, nędzne resztki. Resztki jedzenia, zapasów. Resztki urody, świetności. Resztki murów obronnych. Resztki niedobitków nieprzyjacielskich. Otrząsnąć się z r … Słownik języka polskiego
siła — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. sile {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} energia fizyczna lub duchowa umożliwiająca pokonywanie oporu zewnętrznego, przeciwstawianie mu się; zdolność do działania; moc : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kres — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. kressie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} miejsce, w którym kończy się jakiś (zazwyczaj duży) obszar; granica jakiejś przestrzeni; kraniec : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kres lasu,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wytrzymałość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. wytrzymałośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odporność na działanie czegoś; zdolność do znoszenia czegoś; bycie wytrzymałym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wytrzymałość nerwowa … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kres — m IV, D. u, Ms. kresie; lm M. y 1. zwykle blm, książk. «granica czegoś, jakiejś przestrzeni; kraniec» Step, morze (jest) bez kresu, zda się nie mieć kresu. ∆ mat. Kres zbioru liczb «dwie liczby, między którymi zawierają się wszystkie liczby… … Słownik języka polskiego
ostatni — 1. «znajdujący się na końcu; kończący jakiś cykl, szereg, jakąś serię itp.; taki, po którym nie będzie innego» Ostatni z rodu. Ostatni szereg. Ostatni seans. Ostatni pociąg. Ostatnie egzemplarze książki. ∆ praw. Ostatnia instancja «instancja… … Słownik języka polskiego